at the spring of consciousness.

και μυστήριου είδους ευφορίες.

για μια ζωή που φλέγεται... (προς κάθε ανθρωποειδές ασπόνδυλο και μικροαστό ψηφοφόρο του)

Δεν ξέρω τι έκανες αυτό το βράδυ της Τρίτης και που ήσουνα..
Δεν έχει και πολύ σημασία..

Γιατί όπου κι αν νομίζεις ότι ήσουνα, ότι κι αν νομίζεις ότι έκανες, στην πραγματικότητα ήσουνα στο Κερατσίνι και όπλιζες το χέρι ενός δολοφόνου φασίστα-νεοναζί.
Του έδινες στο χέρι, το κέρατο που έχωσε στην καρδιά ενός 34χρονου παιδιού.

Και δεν του το έδωσες μόνο τώρα.

Μοίρασες αμέτρητα τέτοια μαχαίρια, που σαν στόχο έχουν τις καρδιές αγωνιστών, την στιγμή που ψήφιζες αυτή τη συμμορία "για να μπει στη βουλή και να τους δείξει"...


Δικαιολογίες του τύπου "μα,δεν ήξερα τι είναι η χρυσή αυγή" έχουν πάψει από καιρού να είναι αποδεκτές.


Δεν είσαι άμοιρος ευθυνών...
Το αντίθετο θα έλεγα..

Είσαι κι εσύ ηθικός αυτουργός αυτής της δολοφονίας, όπως και της προ ημερών επίθεσης στο Πέραμα, όπως και των πυροβολισμών στην Μανωλάδα όπως και αμέτρητων ακόμα επιθέσεων..

Και ήρθε η ώρα να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν, είτε το θες είτε όχι..
Ήρθε ο λογαριασμός, και θα την πληρώσεις κι εσύ την μερίδα που σου αναλογεί..

Η οργή απόψε, ξύπνησε. Κι έρχεται σαν χείμαρρος να σας πνίξει...

...Καλό ταξίδι Παύλο

χωρίς κοπυραϊτ από Φρικιά στη Χώρα των Θραυσμάτων

the pendulum stops, every mouth chews the silence.

DHG news.

Once again it is time for me to write a few words to you, the creatures. A lot has been going on in the dhg camp since last we spoke. Mental institutions, jail time, forced therapy, drugs, fistfights, anger, regret, more therapy. You name it, we've done it. Well, I am not aiming to talk about the past, but rather speak a bit about where we find ourself in the present. You might have noticed some shows coming up,but I am not really in the mood to speak about this topic. Much more importantly,is the gap between 2007 and 2013, it needs a physical expression. And what better way is there to shed a light on six years of absence than through your artform? Of course we have been around, stirring up shit in your neighbourhoods, peeking into your windows, but we have not done anything worthwhile artistically since "supervillain outcast". DHG is a very circumstantial band, our plans were very different two years ago than where we find ourselves presently but the creative aspect is always best when it is out of control. When faith holds no regard for your inner ambitions nor your plans, instead it just drags you effortlessly off to the next junction, kicking and screaming. Future plans is mostly already lived scenarios anyway, something you enjoyed so much ,you want to relive it. While the force pushing you away from the known, tends to render you in a world unexplored. First you fight, unwilling to see things change, then you surrender, get swept away and eventually you become the change you feared. I wrote 30 songs and burned them. I wrote 30 songs and destroyed them. I knew the easy way out was to keep the them, so I rejected them all. Fact is, those 30 buried songs represent a story already told. Well, first I fucked myself seriously, but then, after a while, I really really enjoyed it. I rebooted DHG and reshaped it with a dull razor. It was time for a blood transfusion and a new constellation making up the sum of the whole. Now, here we are, a new band with new songs. I let something unconscious and dormant become the conscious and become the awake. So what does all this mean in a practical sense??? It means we inked a deal with a new record label and have set our goals on an October 2013 release. This album will be the first of two albums released one year apart. We start recording late May. I do not want to give away to much about the upcoming material. As it is a surprise to you all, how you have received our albums in the past, has always been a treasured surprise of my own. So I want to keep this aspect of mystery surrounding the band intact. I will be sharing more info with all if you as we progress. Until next time...Y

προς κορινθίους.

 

Οι φωτογραφίες των 4 κακοποιημένων αναρχικών, δε σόκαραν μονάχα την "ευαισθησία" των "μονίμως ανυποψίαστων".

Η δημοσίευση των φωτογραφιών με εμφανή τα σημάδια των βασανιστηρίων, δεν ήταν ένα ατόπημα του "τομέα ενημέρωσης" της ΓΑΔΑ, ούτε μια απροσεξία στην επικοινωνιακή πολιτική τους. Ήταν μια στοχευμένη επίδειξη δύναμης και διασποράς φόβου σε αυτό το μεγάλο κοινωνικό κομμάτι που είναι και νιώθει εχθρός, και μια κίνηση για να χαϊδέψει στοργικά εκείνο το εκφασισμένο κοινωνικό κομμάτι που διψάει για ησυχία-τάξη-ασφάλεια, το τελευταίο κοινωνικό κομμάτι που μπορεί να αποτελέσει έναν αξιόπιστο σύμμαχο στη βαρβαρότητα της επίθεσης των από πάνω.

Οι εκ των υστέρων δηλώσεις του υπουργείου για "λυσσώδη μάχη κατά τη σύλληψη" και άσκηση βίας "στα νόμιμα πλαίσια", δεν μπορεί να εκληφθεί παρά ως ένα τυπικό πολεμικό ανακοινωθέν για την τήρηση των προσχημάτων, και όχι ως μια προσπάθεια μπαλώματος ενός εξόφθαλμου "επικοινωνιακού λάθους".

Από την άλλη πλευρά, λίγες μέρες πριν (1/2/2013), ο σενεγαλέζος μετανάστης και μικροπωλητής Cheikh Ndiaye σκοτώνεται στις γραμμές του ηλεκτρικού στο Θησείο σπρωγμένος από το κυνήγι αυτών των ξεφτιλισμένων υπαλλήλων της δημοτικής αστυνομίας. Καμιά ΕΔΕ δε διεξάγεται, κανένας γελοίος εισαγγελέας δεν κινητοποιείται, ενώ ο δήμαρχος Καμίνης αρκείται σε συλλυπητήρια για τον "απρόσεχτο" θάνατο του παράνομου μικροπωλητή και διαβεβαιώνει πως το προσωπικό της δημοτικής αστυνομίας έχει περάσει εντατικά σεμινάρια για την αρμόζουσα και ανθρώπινη συμπεριφορά σε μετανάστες μικροπωλητές. Άλλο ένα τυπικό πολεμικό ανακοινωθέν για το θάνατο ενός αναλώσιμου.

Αυτοί που κυβερνούν με ξιφολόγχες και αλαζονεία, οι παρατρεχάμενοι και οι σύμμαχοί τους, έχοντας μεθύσει με τη συλλογή των αιματηρών τροπαίων τους, έχουν ξεχάσει έναν βασικό ιστορικό νόμο που "κατατρύχει" τους καταπιεσμένους.
 

Επειδή δε γίνεται να συνηθίσουμε το αδιανόητο, επειδή δε γίνεται να συνηθίσουμε το θάνατο κανενός από εμάς, η οργή που συσσωρεύεται θα τους εκπλήξει. Και όταν αυτή θα τους περικυκλώσει, όταν θα τους χτυπήσει την πόρτα στις βίλες, στα σπίτια, στα αστυνομικά τους τμήματα, θα καταλάβουν ότι δεν υπάρχει πια καμία έξοδος κινδύνου, καμία πίσω πόρτα για να ξεφύγουν.

(αναδημοσίευση από θερσίτη)

α, και έχεις απόλυτο δίκιο γλοιώδες ατελές ασπόνδυλο χρήστο ιωαννίδη, η παραμόρφωση είναι όντως όλη δική σας.

μήπως και καταφέρει να αλλοιώσει τον Εξαιρετικά Αηδιαστικό ψευτοανθρωπισμό των διάφορων σύγχρονων_Γκάντι_των_μητροπόλεων που προτάσσουν τη λύπη και τη ντροπή ως απάντηση στην πρωτογενή βαρβαρότητα του κράτους και στους βασανιστές δολοφόνους κωλόμπατσους.