ας το γιορτάσουμε.
οπωσδήποτε η στιγμή του ξαφνικού Ολικού Εκτροχιασμού μιας κατάστασης, δηλαδή της κατάστασης, είναι ίσως ιδιαίτερα γοητευτική, η στιγμή της απροσδόκητης έλευσης του Μεγάλου Τέλους για κάτι που ξεκινά γήινα και τελειώνει απάνθρωπα με προσωπεία και πρόσωπα και άλλους ελαττωμένους άδειους χώρους μεταξύ των ανθρώπων κουβαλά όπως και να το κάνουμε μια κάπχια ανατριχιαστική ωραιότητα.
μόνο που δεν είναι. δηλαδή, μόνο η εξέλιξη είναι. και η εξέλιξη βρίσκεται ακριβώς στο ενδεχόμενο να μη τελειώσει ακριβώς τίποτα. ποτέ. προκαθορισμένες πιθανότητες που αποκλείουν τις αστραπές και τα τέλεια γεωμετρικά σχήματα, ακόμα και εκείνα τα Μέγιστα Χαμηλά σήματα, που πεθαίνουν σιγά σιγά μέχρι απλώς να σβήσουν ολότελα. μα όχι, δεν σβήνουν ολότελα. όπως και η στάχτη, όλη αυτή η απαίσια στάχτη μετά την καταστροφή μένει και ίσως να λεπταίνει επιτυχώς την απόσταση μεταξύ των μακρινών πραγμάτων, αλλά δεν φεύγει ποτέ· τίποτα δεν σβήνει.
δεν είμαστε τόσο τυχεροί ώστε να.
ας το γιορτάσουμε
