Τι να πει κανείς για τους Narjahanam(نار جهنم)... Μαύρο/του θανάτου/μεσανατολίτικο μέταλλο, side-project των Gravedom. Tα δύο αδέλφια και το drum machine τους (ΤΟ DRUM MACHINE ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ TABOO) σπάνε μούτρα και χριστούλιδες γενικότερα.
Όσον αφορά στο άλμπουμ, τι να πει κανείς για το Undama Tath'hur Al Shams Mn Al Gharb(عندما تظهر الشمس من الغرب)... Απο τον ορίτζιναλ τίτλο μέχρι τα νύχια βρωμάει μίσος. Επαναλαμβανόμενα πωρωτικά γκιτάρ-ριφφς με τη μονοτονία να σπάει κάποιο πνευστό, βοθρόδεις, σώψυχα φωνητικά και αλλεπάλληλα drumbeats. Αυτά σε συνδυασμό με τον αραβικό στίχο σε κάνουν να θέλεις να πιάσεις το πρώτο γιαταγάνι που θα βρείς, να φτιάξεις ένα πρόχειρο τουρμπάνι από κωλόχαρτο και να βγεις στους δρόμους φωνάζοντας Al Jihaaaad! σκοτώνοντας αμαρτωλούς.
29 κατσκευαστές πλυντηρίων συνιστούν το Al Shar Wa Aljan ανεπιφύλακτα.
Κομματολίστα:
1. Taht Alamat Al Nujoom Listen
2. Laheeb Al Nar Listen
3. Al Jihad Listen
4. Al Shar Wa Aljan Listen
5. Rayat Al Mowt Listen
6. Nehaya Wa Bedaya Listen
7. Huroob Al Zaman Al Akheer Listen
8. Yown Al Maw'oud Listen
9. Al Aukhera Listen
Χμ. Οι 20 αγαπημένες μου κυκλοφορίες για το 2011. Η λίστα περιορίζεται κυρίως σε μπλακοντουμοντέθζ, ίσως ακολουθήσει σε άλλη ανάρτηση λίστα με φετινούς ΓΚΕΗ (aka indie, post κτλ) αγαπημένους δίσκους.
Ομίχλη. Σκοτάδι. Ψυχεδέλεια. Μαγνητισμός. Η συναρπαστικότερη blackmetal κυκλοφορία του 11 δεν είναι το (orthodox?) blackmetal που έχουμε συνηθίσει. Η ατμόσφαιρά του σε αιχμαλωτίζει και σε κάνει να ικετεύεις το σατανά να σε σώσει. Κατεβάζετεεδώκαι ο δγιάολος θα κυριεύσει αμέσως την αμαρτωλή ψυχή σας, ωραία πράματα.
3. Ulcerate – The Destroyers of All
Δυσαρμονία και Χάος. Και, κυρίως, Ουσία. Δαιδαλώδες, ευφυές, τεχνικό (ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΕΝΝΟΙΑ ΟΜΩΣ) ντεθμέταλ. Πιστό στο πνεύμα των Deathspell Omega. Νιώσεκαι εσύτην τελειότητα και φέρε το μυαλό σου στα όρια της απόλυτης ηδονής ή της κράμπας, χα.
4. Sun of Nothing – The Guilt of Feeling Alive
ΜΟΝΟ κλάμα. Οι σαν οφνάθιν ξεχείλωσαν τα όρια του μπιέμ, του σλατζ, του ντουμ. Βέβαια, το γεγονός ότι έχουν καταφέρει να αποκτήσουν έναν εντελώς ιδιαίτερο και προσωπικό ήχο το γνωρίζαμε.Αυτός ο δίσκοςμούχει γαμήσει λέμε (αν και η αλήθεια είναι οτι τα ντρόουν / νόιζ περάσματα των προκατόχων του δε θα με χάλαγε αν υπήρχαν και εδώ). Άσε που ταιριάζει απόλυτα και με την παράνοια της καθημερινότητας του μάταιου τούτου κόσμου.
5. Hexvessel – Dawnbearer
Χμ, μιας και πρόκεται για κυκλοφορία του Kvohst (τι πάει να πει ποιός είναυτός!?) θα υποκείψω χωρίς ιδιαίτερες τύψεις σε ανώφελους συναισθηματισμούς: αριστούργημα. ΜάλλονΑριστούργημα. Τόσο συναισθηματικά έντονος. Πράγματι "κομιστής". Κομιστής τόσων πολλών ξεχωριστών συναισθημάτων. Γλυκά μελαγχολικός, στοιχειωτικός, ταξιδευτικός, ντυμένος με νοσταλγικές φολκ φορεσιές. Η ακρόασή του γεννά πλήθος σκέψεων. Σκέψεων περίεργων, περήφανων, ονειροπόλων παράλογων. Απαισιόδοξων και το αντίθετο. Βασανιστικών και ταυτόχρονα ζωτικά αναγκαίων. Αντίθεση, η μαγική λέξη. Δίσκος για περίεργες ώρες. Για εκείνες τις στιγμές όπου η μοναξιά είναι ευπρόσδεκτη και λυτρωτική. Τις πρώτες φορές που αφέθηκα στο ταξίδι του μου ήταν αδύνατο να κοιμηθώ χωρίς να τον ακούσω. Από την άλλη δεν μπορούσα να κοιμηθώ αφού τον ακούσω. I am the ritual.
6. Deathspell Omega – Diabolus Absconditus
Το καλύτερο EP του '11γράφτηκε και κυκλοφόρησε το 05! Επανακυκλοφορία που όμως δε μας χάλασε καθόλου. Βασικά είναι DSO, οπότε.
7. YOB – Atma
Χμ, η αλήθεια είναι ότι όταν ακούς το adrift in the ocean νιώθεις σανασέχει κλοτσήσει ο Μπατσινίλας σταρχίδια. Με ελαφρώς διαφοροποιημένη κατεύθυνση στον ήχο (συμμετοχή Scott Kelly γαρ) από τα προηγούμενα αριστουργήματα των ΓΙΟΜΠ, το atma (ή αλλιώς “the higher self”) είναι ένα γαμημένο ΝΤΟΥΜ ΕΠΟΣ.
8. Dephosporus – Axiom
Απογείωση του grind με μαυρομεταλλικό (σικ) και crust υπόβαθρο. Αυτοπροσδιορίζονται ως astrogrind. Εγίνηκε, δεν τους χαλάμε χατίρι καθώς τοΆξιομγαμεί το σύμπαν όλο για πλάκα.
9. Sarabante – Remnants
Σκοτεινό, πορωτικό, επιθετικό crust κομψοτέχνημα (οι στίχοι τού “πνιγμένοι στη σιωπή” κατεδαφίζουν κελιά λέμε). Πατάτεεδώκαι αρχινάτε τις ΣΑΡΑΜΠΑΤΣΕΣ με τη ντουλάπα.
10. Blaspherian – Infernal Warriors of Death
Ντάξ, απλά πράματα. Αγνή, παρθένα, ελαιόλαδη ολντσκουλοντεθίλα με σατανέητωρ/γαμωσταυρέητωρ καταβολές.Αυτή η δισκάραβιάζει ελέφαντες, ταυτιά μας, το ΧΡΙΣΤΟΚΑΙΤΗΜΠΑΝΑΓΙΑ.
11. Terra Tenebrosa – The Tunnels
Λοιπόν: μυστικισμός + σκοτεινή ψυχεδέλεια + θεατρικότητα + μπλακμέταλ + noise rock + dark ambient + post/sludge περάσματα +… μπα είναι ανώφελο. Ακούστε την πιο ενδιαφέρουσα και ρηξικέλευθη κυκλοφορία της χρονιάς. Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι αδύνατο να κατηγοριοποιηθεί, όσο για το συναισθηματικό? Απλά τολμήστε να μπείτε σε αυτό τοαπρόσιτο, μαύρο τούνελ.Α, επίσης αξίζει να σημειωθεί πως οι Tenebrosa ουσιαστικά αποτελούν την συνέχεια των θεών Breach, χωρίς όμως να υπάρχουν (?) κοινά σημεία μεταξύ τους.
12. Sub Rosa – No Help to the Mighty Ones
Στοιχειωτικό σλατζοντούμ με ΑΣΥΛΛΗΠΤΕΣ φωνητικές μελωδίες και βιολιά (τα οποιά κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο). Εξαιρετική κλειστοφοβική ατμόσφαιρα σε συνδιασμό με ένα υπέροχο artwork.Λέμε δυναμικά ΝΑΙ.
13. Craft – Void
Μπλακμέταλ κυκλοφορία που σε κάνει να κρατάς περήφανα αόρατα πορτοκάλια! Ποτισμένη με σκατοψυχιά και μαυρίλα που τονίζονται χαριτωμένα στις ντουμ στιγμές της.Ντύσε κιεσύτα σπλάχνα σου με ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΑΤΣΑΛΙ.
Η ακρόαση αυτού τουdeathgrind έπουςπροκαλεί ψυχική διατάραξη και βίαιη επίθεση στο νευρικό σύστημα. 19 λεπτά κοπανήματος. Κρίμα που διαλύθηκαν, γαμιέται οδίας.
16. Necros Christos – Doom of the Occvlt
Μάστορες του τελετουργικού doom / death ήχου οι (σαπίλα, οχετός και) ΝΕΚΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ επιστρέφουν με ένα, σαγηνευτικό στην ολότητά του, occult soundtrack. Μεγαλοπρεπείς συνθέσεις που πλαισιώνονται ανατριχιαστικά με ιντερλούδια παιγμένα από παραδοσιακά όργανα.Εδώμπορείτε να λάβετε κιεσείς την ευλογία της Kali Ma.
17. Cruciamentum – Engulfed in Desolation
Αχ! Ακόμα θυμάμαι τα δάκρυα χαράς μου όταν άκουσα το EΝΓΚΑΛΦΝΤ ΙΝ ΝΤΕΣΟΛΕΣΙΟ πρώτη φορά. Όλντσκουλ ντεθμέταλ που θυμίζει dead congregation, άρα μανιασμένα σήματα επιδοκιμασίας και καρδούλες.Παίχτε μπάλα.
18. Leviathan – True Traitor, True Whore
Ο Wrest ίσως να είναι η πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα στο σύγχρονο μπιέμ. Κυκλοφορώντας το μνημειώδες massive conspiracy against all life το 08 προσέφερε μια ανάσα ζωής στην τότε χμ, ξεπεσμένη σκηνή. Φέτος συνελήφθη με κατηγορίες ξυλοδαρμό και βιασμό με μηχανήματα για τατουάζ (!) της κοπέλας του, κάτι που ο ίδιος αρνείται –εξού και ο τίτλος του άλμπουμ.Ένα άλμπουμπου χαρακτηρίζεται από την μηδενιστική ατμόσφαιρά του και τον σκοτεινό αρνητισμό του. Μιζέρια και πίκρα. Καλή φάση.
19. Hat – Vortex of Death
Ο νορβηγικός Γίγαντας ξύπνησε (?). Το μπιέμ όπως παίχτηκε κάποτε και αγαπήθηκε. Με μίσος (aka “hat”). Αγνό, παγωμένο, σύγχρονο μα με την αύρα του παλιού, ΤΡΟΥ νορβήτζιαν μπλακμέτσαλ.
20. Nadiwrath – Nihilistic Stench
Είναι ένας μπλακμεταλάς και ένας πάνκης σε ένα αυτοκίνητο. Πχιός οδηγάει? Οι ΝΑΝΤΙΡΑΘ φυσικά! Παλαβό, αλλόφρον, κοφτερό, μα πάνω απόλα ΠΩΡΩΤΙΚΟκαραμπλάκ με πάνκικη ριφφολογία και attitude. Το μόνο που με χάλασε ήταν η καθαρή παραγωγή (πεντακάθαρη μη σου πω), μπατ χου φακιν κερς.
Χμ, ακολουθούν σε τυχαία σειρά και κάπχιες άλλες φετινές κυκλοφορίες που ξεχώρισα.
Ravencult – Morbid Blood
Primordial – Redemption at the Puritan’s Hand
Ascension – Consolamentum
Blood Ceremony – Living With the Ancients
Murkrat – Drudging the Mire
Burzum – Fallen
Thantifaxath – Thantifaxath
Falls of Rauros – The Light that Dwells in Rotten Wood
Nightbringer – Hierophany of the Open Grave
Botanist – I, the Suicide Tree / II, a Rose from the Dead
Peste Noire – L’Ordure à l’état Pur
Von Goat – Disappear
Windhand – Windhand
Aosoth – III
Dodsengel – Dodsengel
Masakari / Alpinist [split]
Omega Massif – Karpatia
Murmuüre – Murmuüre
Ramesses – The Rise of Magik
Trap Them – Darker Handcraft
Aldebaran – Buried Beneath Aeons
Apostle of Solitude / Rituals of the Oak / The Flight of Sleipnir – split
Conan vs Slomatics – split
Miasmal – Miasmal
Black Cobra – Invernal
Σε γενικές γραμμές, αρκετά παραγωγική και ενθαρρυντική χρονιά, αν εξαιρέσουμε τις μέγιστες απογοητεύσεις μορμπιντέητζελ και ΚΟΡΡΑΠΤΕΝΤ. Ειδικά οι τελευταίοι γαμώ τονάη θεό τους ε. Τελοσπάντων, αναμένουμε το '12 με νέο ΑΗΧΕΗΤΓΚΑΝΤ!
Χμ. Ξαφνικά πλήττουμε και αναφωνήσαμε "γεννηθήτω μπλογκ" και βουαλά, βγήκε αυτό το μπλογκ (ψέμα).
Αποφασίσαμε τη δημιουργία του με σκοπό την στυγνή εκμετάλλευση του βήματος (αλήθεια) ώστε να μοιραστούμε σκέψεις, προβληματισμούς, πολιτικό λόγο, μουσική (βέβαια όσον αφορά ενδεχόμενες φολκ αναρτήσεις, προσωπικά...), καθώς και άλλους παρανοϊκούς παραλογισμούς, υπαρκτούς σουρεαλισμούς και ασυνάρτητες αβελτηρίες.
Ωστόσο, δεν θα λείψουν και διάφορα χαριτωμένα διαλείμματα όπου θα επιδιώκουμε την αποκρυπτογράφηση των Μεγάλων Μυστηρίων του Σύμπαντος (όπως γιατί η πλειοψηφία των παππουδογιαγιάδων χρησιμοποιεί τζόνσον μπέημπι σαμπού) ή την διαφώτιση αναφορικά με βαρυσήμαντα ζητήματα της επικαιρότητας (όπως οι μεταναστευτικές συνήθειες του αυστραλιανού πράσινου δενδροβάτραχου). Στα εγκαίνια θα σερβιριστούν πολύχρωμα κοκτέηλ με ακόμα πιο πολύχρωμες ομπρελίτσες και παράξενες μπουκίτσες με ακόμα πιο παράξενα ονόματα. Και μπίρες.
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι μια μέρα θα τα θυμάστε όλα αυτά και θα βαράτε το κεφάλι μας στο τοίχο. Αυτά είχα να πω, γιατί κανείς δε νοιάστηκε.
